แนะนำบทสวดมนต์พิธี สำหรับพระภิกษุสามเณรและพุทธศาสนิกชนทั่วไป

https://drive.google.com/file/d/18OslyepnswShm5QAUrwZt8ntlAkahT5q/view

บทสวดมนต์ภาคภาษาอังกฤษ DOWNLOAD ได้ที่ :

http://www.stefan.gr/buddhism/
http://www.buddhanet.net/audio-chant.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Buddhist_chant

Highlight งานเข้าปริวาสกรรมและปฏิบัติธรรมวัดพระธาตุผาเงา ครั้งที่ 41 2561

โครงการเข้าปริวาสกรรมและปฏิบัติธรรมวัดพระธาตุผาเงา ครั้งที่ ๔๑

เนื่องด้วย วัดพระธาตุผาเงา ตำบลเวียง อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย ได้จัดงานเข้าปริวาสกรรมและปฏิบัติธรรม ประจำทุกๆ ปี ระหว่างวันที่ ๗ - ๑๖ มีนาคม เพื่ออนุเคราะห์สงเคราะห์พระสงฆ์หมู่ใหญ่ได้มีโอกาสประพฤติวุฏฐานวิธี ซึ่งหมายถึง ระเบียบวิธีปฏิบัติสำหรับภิกษุผู้จะเปลืองตนจากอาบัติหนักขั้นสังฆาทิเสส มีทั้งหมด 4 อย่าง คือ ปริวาส มานัต อัพภาณ และ ปฏิกัสสนา เป็นต้น และวันที่ ๑๗ มีนาคม ตรงกับวันขุดพบหลวงพ่อผาเงา ครบรอบ ๔๒ ปี ก็จะมีพิธีทำบุญตักบาตรพระสงฆ์หมู่ใหญ่ในโอกาสครั้งนี้ด้วย จึงขอเชิญชวนพุทธบริษัทร่วมเป็นเจ้าภาพภัตตาหาร น้ำปานะ และตักบาตรข้าวสารอาหารแห้งแด่พระสงฆ์ จำนวน ๕๐๐ รูป เวลา ๐๘.๐๐ น. ทุกๆ วัน ณ วัดพระธาตุผาเงา ต.เวียง อ.เชียงแสน จ.เชียงราย

งานปริวาสกรรม คือกิจของสงฆ์ที่พึงชำระศีลของตนเองให้บริสุทธิ์ ดังนั้นการที่เราช่วยในกิจของสงฆ์ตามที่ฆราวาสสามารถช่วยได้ ก็เท่ากับเอื้อความสะดวกให้กับพระสงฆ์ท่าน จึงมีอานิสงฆ์มาก

คำว่า ปริวาส นี้มีมาแต่สมัยพุทธกาล เป็นชื่อของสังฆกรรมประเภทหนึ่ง ที่สงฆ์จะพึงกระทำเพื่อการอยู่ชดใช้ เรียกสามัญว่า “การอยู่กรรม” เรียกรวมกันว่า “ปริวาสกรรม” เป็นระเบียบปฏิบัติสำหรับภิกษุที่ต้องอาบัติ "สังฆาทิเสส" แล้วปกปิดไว้ ทั้งที่เกิดโดยความตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ และอาจจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม จึงต้องประพฤติเพื่อเป็นการลงโทษตัวเองให้ครบเท่ากับจำนวนวันที่ปกปิดอาบัติไว้ เพื่อให้พ้นมลทินและเพื่อความบริสุทธิ์ในการบำเพ็ญเพียรในทางจิตของพระภิกษุสงฆ์ต่อไป

ปริวาส มี ๓ ประเภท คือ 

๑. ปฏิจฉันนปริวาส (สำหรับผู้ที่ต้องครุกาบัติแล้วปิดไว้) 

๒. สโมธานปริวาส  (สำหรับผู้ที่ต้องอาบัติแล้วปิดไว้ ต่างวันที่ปิดบ้าง ต่างวัตถุที่ต้องบ้าง)

๓. สุทธันตปริวาส  (สำหรับผู้ต้องอาบัติแล้วปิดไว้ มีส่วนเท่ากันบ้างไม่เท่ากันบ้าง) 

แต่ยังมีปริวาสอีกแบบหนึ่งซึ่งเป็นปริวาสสำหรับนักบวชนอกศาสนา ที่ต้องประพฤติก่อนที่จะบวชเข้ามาอยู่ในพระธรรมวินัย เรียกว่า "ติตถิยปริวาส" ซึ่งจัดเป็น "อปฏิจฉันนปริวาส" (สำหรับผู้ที่ต้องครุกาบัติแล้วไม่ปิดไว้) 

การอยู่ปริวาสกรรมนั้น เจาะจงไว้บุคคล ๒ จำพวก คือ

• สำหรับพระภิกษุสงฆ์ที่บวชอยู่แล้ว แต่ต้องครุกาบัติ 

• สำหรับคฤหัสถ์ หรือพวกเดียรถีย์ปริวาสกรรมสำหรับพระภิกษุสงฆ์ เป็นปริวาสตามปกติสำหรับภิกษุในพระพุทธศาสนา แต่ต้อง “ครุกาบัติ” (ต้องโทษ) สังฆาทิเสสเข้า จึงจำเป็นต้องประพฤติปริวาสเพื่อให้หลุดพ้นจากความมัวหมอง ตามเงื่อนไขทางพระวินัยและเงื่อนไขของสงฆ์  (วิ.จุล.๖/๘๔/๑๐๖)

ปริวาสกรรมสำหรับคฤหัสถ์ หรือพวกเดียรถีย์เนื่องด้วยมีคฤหัสถ์จำนวนมากที่ไม่เคยนับถือพระพุทธศาสนามาก่อน คือ ไม่ได้นับถือพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หรือเป็นผู้ที่นับถือศาสนาอื่นหรือลัทธิอื่นๆ มาก่อน ที่เรียกว่า "เดียรถีย์" แต่ภายหลังเกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา และต้องการที่จะนับถือพุทธศาสนาด้วยการจะขอบวชหรือไม่ก็ได้ พระพุทธเจ้าจะทรงพิจารณาให้คนเหล่านี้ได้อบรมตนเสียก่อน เป็นเวลา ๔ เดือน ปริวาสประเภทนี้เรียกว่า "ติตถิยปริวาส"

แต่เดิมผู้ที่ต้องอยู่ติตถิยปริวาส ๔ เดือนนั้น หมายถึง อัญเดียรถีย์ชาตินิครนถ์เท่านั้น แต่ต่อมาได้แก้ไขให้หมายถึง “อาชีวก หรือ อเจลกะ ผู้เป็นปริพาชกเปลือยเท่านั้นฯ” ส่วนเดียรถีย์ผู้ไม่เคยบวชในพระพุทธศาสนานี้ การอยู่ปริวาส ๔ เดือน ท่านเรียกว่า “อัปปฏิจฉันนปริวาส” ฯ (สมนต.๓/๕๓-๕๔)

ขั้นตอนการปฏิบัติตนเพื่อการออกจากอาบัติ สังฆาทิเสส นั้น เรียกว่า “การประพฤติวุฏฐานวิธี” แบ่งเป็น ๔ ขั้นตอนใหญ่ๆ ดังนี้

๑. อยู่ประพฤติปริวาส

๒. ประพฤติมานัตอย่างน้อย ๖ ราตรี

๓. ประพฤติมูลายปฏิกัสสนา (อาบัติใหม่ที่ต้องโทษเพิ่มขึ้นอีก) 

๔. พระสงฆ์ ๒๐ รูป ให้อัพภานในการทำสังฆกรรมตามขั้นตอนของการประพฤติวุฏฐานวิธีนั้น ต้องประกอบด้วยคณะสงฆ์ ๒ ฝ่าย ได้แก่ ฝ่ายคณะสงฆ์พระอาจารย์กรรม (พระพี่เลี้ยง) ที่เป็นผู้ดูแลความประพฤติของสงฆ์ผู้ขอปริวาส ให้เป็นไปตามขั้นตอนที่พระวินัยกำหนด, และอีกฝ่ายหนึ่งคือพระภิกษุผู้ประพฤติปริวาส หรือ พระลูกกรรม ซึ่งเป็นสงฆ์ที่ต้องอาบัติสังฆาทิเสส

ขั้นตอนการอยู่ประพฤติปริวาส สำหรับขั้นตอนของการอยู่ปริวาส หรือ “การอยู่กรรม” นั้น ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของปริวาสนั้นๆ ว่า สงฆ์ผู้ต้องอาบัติขอปริวาสอะไร ซึ่งมีลักษณะและเงื่อนไขของปริวาสแต่ละประเภทแตกต่างกันไป

ลักษณะและเงื่อนไขของปริวาสแต่ละประเภท

ปฏิฉันนปริวาส (อาบัติที่ต้องครุกาบัติเข้าแล้วปิดไว้)

เมื่อขอปริวาสประเภทนี้ จะต้องอยู่ประพฤติให้ครบตามจำนวนราตรีที่ตนปิดไว้ ซึ่งจำนวนราตรีที่ปิดไว้ นานเท่าใดก็ต้องอยู่ประพฤติปริวาสนานเท่านั้น โดยไม่ประมวลอาบัติใดๆ

สโมธานปริวาส (สำหรับผู้ที่ต้องอาบัติแล้วปิดไว้ ต่างวันที่ปิดบ้าง ต่างวัตถุที่ต้องบ้าง)

ปริวาสประเภทนี้ต้องอยู่ประพฤติปริวาสตามจำนวนราตรีที่ปิดไว้นานที่สุด ตามการประมวลอาบัติที่ต้องแต่ละคราวเข้าด้วยกัน ถ้าในระหว่างที่ภิกษุกำลังอยู่ระหว่างประพฤติปริวาสนั้น ภิกษุนั้นต้องครุกาบัติซ้ำเข้าอีก ไม่ว่าจะเป็นอาบัติเดิม หรืออาบัติใหม่ที่ต้องเพิ่มโทษ ซึ่งทางวินัยเรียกว่า “มูลายปฏิกัสสนา” หรือ ปฏิกัสสนา ซึ่งการเพิ่มโทษนี้ไม่ได้ทำให้การอยู่ปริวาสเสียหายแต่อย่างใด เพียงแต่ทำให้การประพฤติปริวาสต้องล่าช้าออกไปเท่านั้นเอง

อัปปฏิฉันนปริวาส

สำหรับปริวาสประเภทนี้ในคัมภีร์ชั้นอรรถกถา ได้จัดให้เป็นปริวาสสำหรับพวกเดียรถีย์ตั้งแต่สมัยพุทธกาล เหตุที่ว่าเมื่อพวกเดียรถีย์มีความศรัทธาเลื่อมใสและต้องการที่จะบวชเข้ามาในพระพุทธศาสนา พระพุทธองค์ก็จะอนุญาตให้คนเหล่านี้ต้องอยู่เพื่อประพฤติอัปปฏิฉันนปริวาส เป็นเวลา ๔ เดือน แต่การอยู่ปริวาสประเภทนี้ใช้อยู่แต่ในสมัยของพระพุทธองค์เท่านั้น และได้ถูกยกเลิกไปแล้ว

สุทธันตปริวาส    

เป็นปริวาสที่นิยมจัดอยู่ในปัจจุบัน เป็นปริวาสที่ไม่มีกำหนดแน่นอน นับราตรีไม่ได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของคณะสงฆ์ที่จะให้อยู่ประพฤติเป็นเวลาเท่าใด จะมีความเห็นว่าให้อยู่เพียงราตรีหนึ่ง หรืออยู่ถึง ๒-๓ ปี ก็ต้องยอมปฏิบัติตามโดยไม่มีทางเลือก ทั้งนี้ก็เพราะสุทธันตปริวาสมีเงื่อนไขน้อยที่สุด แต่ผู้ปฏิบัติเกิดความมั่นใจมากที่สุด ภิกษุที่จะขอปริวาสเพียงกล่าวกับคณะสงฆ์ว่า “ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าต้องอาบัติสังฆาทิเสสหลายตัว ไม่รู้ที่สุดแห่งอาบัติ ๑ ไม่รู้ที่สุดแห่งราตรี ๑ ระลึกที่สุดแห่งอาบัติไม่ได้ ๑ ระลึกที่สุดแห่งราตรีไม่ได้ ๑ สงสัยในที่สุดแห่งอาบัติ ๑ สงสัยในที่สุดแห่งราตรี ๑, ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอปริวาสจนกว่าจะบริสุทธิ์เพื่ออาบัติเหล่านั้น” (วิ.จุล.๖/๑๕๖/๑๘๒)

เนื่องจากปริวาสประเภทนี้ไม่มีกำหนดแน่นอนดังกล่าว อยู่ไปเรื่อยๆ (ตามคำคณะสงฆ์) จนกว่าจะบริสุทธิ์ ดังนั้นจึงได้แบ่งการประพฤติ สุทธันตปริวาส นี้ออกเป็น ๒ ลักษณะ คือ

๑. จุฬสุทธันตปริวาส (สุทธันตปริวาสอย่างย่อย) เป็นปริวาสของภิกษุผู้ต้องอาบัติหลายคราวด้วยกัน แต่ละคราวก็ปิดไว้ แต่ก็ยังพอจำจำนวนครั้งที่อาบัติ และจำจำนวนวันได้บ้าง จึงขออยู่เพื่อประพฤติปริวาสจนกว่าจะเห็นว่าบริสุทธิ์ ซึ่งโดยทั่วไปในปัจจุบันนี้คณะสงฆ์จะให้อยู่ ๓ ราตรีเป็นเกณฑ์ น้อยกว่านี้ไม่ได้ แต่มากกว่านี้ไม่เป็นไร

๒. มหาสุทธันตปริวาส (สุทธันตปริวาสอย่างใหญ่) ใช้สำหรับภิกษุผู้ต้องอาบัติหลายคราวแต่ปกปิดไว้ และจำจำนวนอาบัติไม่ได้ จำจำนวนวันและจำนวนครั้งที่อาบัติไม่ได้ จึงใช้วิธีการกะประมาณวันที่ต้องอาบัติ ซึ่งอาจจะขอปริวาสประมาณ ๑ เดือนก็รู้สึกว่าควรถือว่าบริสุทธิ์และใช้ได้ แต่เนื่องจากวิธีนี้ไม่มีเวลาที่แน่นอนและเกิดความยุ่งยาก จึงไม่เป็นที่นิยมในปัจจุบัน

เงื่อนไขของการอยู่ประพฤติปริวาส การอยู่ประพฤติปริวาสทุกประเภท มีเงื่อนไขที่จะต้องปฏิบัติขณะที่อยู่ประพฤติปริวาส ๓ กรณีด้วยกัน คือ สหวาโส (การอยู่ร่วม), วิปวาโส (การอยู่ปราศ) และ อนาโรจนา (การไม่บอกวัตรที่ประพฤติ) ภิกษุที่ประพฤติปริวาสและทำผิดเงื่อนไข ก็จะถือว่าการอยู่ปริวาสของภิกษุนั้นเป็นโมฆะ นับราตรีไม่ได้ ซี่งทางวินัย เรียกว่า “รัตติเฉท” (การขาดแห่งราตรี) ซึ่งจะทำให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์

อีกเรื่องหนึ่งที่ภิกษุควรระวังสำหรับการอยู่ปริวาส คือ “วัตตเภท” (ความแตกต่างแห่งวัตร) เป็นความแตกต่างแห่งข้อปฏิบัติในขณะที่อยู่ในปริวาส อันทำให้วัตรมัวหมองด่างพร้อย การละเลยวัตร ละเลยหน้าที่ หรือกระทำผิดต่อพุทธบัญญัติโดยตรง ยกตัวอย่างเช่น ภิกษุให้อุปัฏฐากเข้ามารับใช้ในขณะอยู่ปริวาส หรือ เข้านอนร่วมชายเดียวกันกับภิกษุรูปอื่น หรือ นั่งบนอาสนะที่สูงกว่าอาสนะของคณะสงฆ์ผู้เป็นอาจารย์กรรม เป็นต้น

สหวาโส (การอยู่ร่วม) 

การอยู่ร่วมนี้ หมายถึง การอยู่ร่วมระหว่างภิกษุที่อยู่ปริวาสด้วยกัน หรืออยู่ร่วมกับพระอาจารย์กรรมในที่มุงเดียวกัน ทั้งนี้ท่านก็เพ่งเจาะจงเฉพาะอาการ “นอน” ในที่มุงบังหรือหลังคาเดียวกันเป็นสำคัญ และคำว่าที่มุงบังนั้น ท่านหมายเอาแต่วัตถุที่เกิดขึ้นโดยที่มนุษย์ใช้เครื่องมือสร้างขึ้นมาเท่านั้น เช่น โบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ ภายในเต็นท์ ฯลฯ แต่ไม่รวมถึงที่มุงบังโดยธรรมชาติ เช่น ใต้ร่มไม้ เป็นต้น แต่ถ้าในระหว่างอยู่ปริวาสนั้นเกิดภัยธรรมชาติ เช่น น้ำท่วม ฝนตกหนัก ลมแรง หรือต้องปฏิบัติธรรมร่วมกัน ก็อนุญาตให้อยู่ในที่มุงบังนั้นได้ แต่ทั้งนี้ ต้องไม่มีการทอดกายนอน และเมื่อจวนสว่าง ภิกษุต้องออกไปให้พ้นจากที่มุงบังนั้น หรือที่เรียกว่า “ออกไปรับอรุณ

”วิปวาโส (การอยู่ปราศ) 

หมายถึง ห้ามภิกษุอยู่โดยปราศจากอาจารย์กรรม โดยที่ภิกษุที่อยู่ประพฤติปริวาสนั้นจะอยู่กันเองตามลำพังไม่ได้โดยเด็ดขาด อย่างน้อยต้องมีอาจารย์กรรมในคณะสงฆ์ ๑ รูป (๔ รูป สำหรับการอยู่มานัต) เพื่อเป็นการคุ้มกรรมไว้ แต่ทั้งนี้ตามวินัยได้กำหนดขอบเขตของ วิปวาโส ไว้ว่า ภิกษุซึ่งเป็นพระลูกกรรมผู้อยู่ประพฤติปริวาสนั้น จะต้องอยู่ไม่ไกลเกิน ๒ ช่วง “เลฑฑฺบาต” (ระยะที่คนอายุปานกลางขว้างก้อนดินให้ตกเป็นระยะทาง ๒ ช่วงต่อกัน) โดยมีจุดที่คณะสงฆ์พระอาจารย์อยู่นั้นเป็นจุดศูนย์กลาง แล้ววัดออกไปให้ถึงภิกษุผู้ที่ปักกลดอยู่องค์แรกที่ใกล้ที่สุด ส่วนภิกษุรูปอื่นก็ถือว่าปักกลดกันต่อๆ กัน เสมือนหนึ่งอยู่ในระยะหัตถบาส ซึ่งการกำหนดขอบเขตนี้ต้องขึ้นอยู่กับคณะสงฆ์ที่เป็นอาจารย์กรรมท่านชี้และอนุญาตให้อยู่ได้ ซึ่งรวมถึงภิกษุที่ต้องไปนอนโรงพยาบาลเพราะเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ต้องมีอาจารย์กรรมไปเฝ้าไข้ด้วยตลอดเวลา อย่าให้เกินขอบเขตที่กำหนดไว้

อนาโรจนา (การไม่บอกวัตร) 

การที่ภิกษุที่อยู่ประพฤติปริวาสโดยไม่บอกวัตร หรือไม่บอกอาการที่ตนประพฤติแก่คณะสงฆ์อาจารย์กรรมในสำนักที่ตนอยู่ปริวาสนั้น เพราะตามหลักพระวินัยจะต้องบอกวัตรแก่คณะสงฆ์อาจารย์กรรมเพียงครั้งเดียวก็อยู่จนครบ ๓ ราตรีได้ ส่วนลำดับของการบอกวัตร มีดังนี้

• สมาทานวัตร               

• การบอกวัตร               

• การเก็บวัตร

การบอกวัตร 

“การบอกวัตร” นั้น ไม่จำเป็นต้องบอกทุกวัน (แต่สามารถบอกได้ทุกวัน วันละกี่ครั้งก็ได้ ไม่มีข้อกำหนด) แต่การบอกวัตรนั้นต้องบอกแก่อาจารย์กรรมทุกรูป และตราบใดที่ยังไม่ได้เก็บวัตรก็ต้องบอกวัตรแก่พระอาคันตุกะด้วยไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน การไม่บอกวัตรถือเป็น “รัตติเฉท” และถ้ามีเจตนาไม่บอกก็เป็น “อาบัติทุกกฎ” ส่วนข้อกำหนดสำหรับการบอกวัตรนั้น ก็ขึ้นอยู่กับมติของคณะสงฆ์อาจารย์กรรมเป็นผู้กำหนด เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยในการปฏิบัติ

การเก็บวัตร

“การเก็บวัตร” ก็คือ การพักวัตรไว้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งมักจะทำการเก็บวัตรในเวลากลางวัน เพราะเมื่อมีการเก็บวัตร (พักวัตรไว้ระยะหนึ่ง) ก็ไม่จำเป็นที่จะต้อง บอกวัตรบ่อยๆ เมื่อมีพระอาคันตุกะที่แวะผ่านเข้ามา และเพื่อประโยชน์ในการที่คณะสงฆ์ทำสังฆกรรมเมื่อมีสงฆ์ไม่ครบองค์ตามพระวินัย

กำหนดด้วย

รายละเอียดในเรื่องปริวาส ทั้งหมดนำเอามาลงไว้เพื่อจะได้เข้าใจว่า คือ อะไรที่แท้จริง เพราะหลายท่านเข้าใจผิด ว่าเป็นเรื่องบวชถือศีลของฆราวาส จริงๆ แล้วเป็นกิจของพระสงฆ์ที่พึงปฏิบัติ เพื่อชำระศีลให้สะอาดบริสุทธิ์ตามพระธรรมวินัย

บทวิเคราะห์ภูมิรัฐศาสตร์ไทยในระเบียงเศรษฐกิจ เหนือ-ใต้-ออก-ตก

ภูมิรัฐศาสตร์ไทยในระเบียงเศรษฐกิจ เหนือ-ใต้-ออก-ตก

โลกเปลี่ยนเร็ว มีการแข่งขันสูงจากการเชื่อมต่อที่ไร้พรมแดน กำลังจะก้าวพ้นจากกลไกเศรษฐกิจแบบเก่าที่ตะวันตกครอบงำ(และยังพยายามครอบงำอยู่!) แม้เทคโนโลยียุคใหม่ได้ทำลายกลระบบ “คนกลาง” และระบบ “ไล่ล่า” ไปเกือบราบคาบแล้ว แต่อำนาจที่ผูกโยงอยู่กับความสัมพันธ์ของลัทธิล่าอาณานิคม และความเคยชินของจิตวิญญาณรับใช้อาณานิคมยังเร่าร้อนอยู่กับคนบางกลุ่ม จึงส่งผลต่อการปรับตัวเปลี่ยนผ่านให้เกิดขึ้นอย่างช้า ๆ!

โลกปัจจุบัน ยุคที่ “จีน” ผงาดขึ้นเป็นผู้นำ-ผู้สานต่อความอยู่รอดของเศรษฐกิจทุนนิยมโลก เป็นเรื่องที่เสียดแทงใจชนผิวขาวมาก! การดิ้นรนต่อต้าน-สร้างยุทธศาสตร์หยุดยั้งทำลายความก้าวหน้าของระบบ “เศรษฐกิจพันธมิตร” ที่เป็นข้อเสนอของจีนต่อพันธมิตรทั้งหลาย จึงเป็นเรื่องที่ต้องหยุดยั้งต่อต้านจากอดีตตำรวจโลก!

การนำจีนกลับมายิ่งใหญ่ในยุค สีจิ้น ผิง ไม่ได้เกิดขึ้นจากความบังเอิญหรือถูกชตากรรมใด ๆ กำหนดทั้งสิ้น! แต่เกิดจากการสร้างทำและแผนงานยุทธศาสตร์ที่ชาญฉลาด นับแต่การปฏิวัติเศรษฐกิจจีนยุคเติ้งเสี่ยวผิงแบบ ๑ ระบอบ ๒ ระบบ หลังการปรับตัวอย่างหนักในช่วงที่อเมริกายื่นมือผลักดันให้จีนก้าวออกจากบริบทเศรษฐกิจคอมมิวนิสต์สู่การเป็น “โรงงานโลก” ตั้งแต่ยุคสงครามเย็น ตามคำชี้แนะของบาซินสกี้นักยุทธศาสตร์ที่ปรึกษาประธานาธิบดีอเมริกาคนสำคัญหลายยุคสมัย เพื่อมุ่งแยกจีนออกจากรัฐเซียมุ่งให้คอมมิวนิสต์สูญพันธุ์! แต่กลไกเศรษฐกิจนั้นเป็นคลื่นความเคลื่อนไหวที่เสมือนมีชีวิต มีขึ้น-ลง มีรุ่งเรือง-ตกต่ำ มีพลังต่อความเคลื่อนไหวของภูมิรัฐศาสตร์และภูมิเศรษฐกิจโลกในกระแสที่เกิดขึ้นแต่ละช่วงยุคสมัย!

เศรษฐกิจที่ชะงักงันของจีนในช่วงศตวรรษที่ 20 เกิดชะงักยาวนานนับสิบ ๆ ปี แต่ก็ต่อยอดฐานเดิมสู่ประเทศอุตสาหกรรมชั้นนำในช่วงกว่า 4 ทศวรรษที่ผ่านมา จนวันนี้จีนเป็นพญามังกรที่ติดปีกร่ายรำเชื่อมโยงอำนาจและความร่วมมือทางเศรษฐกิจกับทุกทวีปทั่วโลก การเชื่อมต่อกับเส้นทางการค้าใหม่ one belt - one road ที่จีนทุ่มสร้างเชื่อมโลกของไทย จะเปิดโอกาสให้เศรษฐกิจไทยเชื่อมต่อกับโลกยุคใหม่ในแนวการค้าระเบียงเหนือใต้ตามแนวจุดตั้งภูมิเศรษฐกิจไทย ขณะที่ภูมิรัฐศาสตร์ไทยจะต้องคงความสัมพันธ์แบบรอบด้านไว้ เนื่องจากตำแหน่งแห่งที่ทางภูมิศาสตร์ไทยอยู่ในจุดที่โดดเด่นและมีพื้นฐานของการสร้างมิตรภาพกับโลกรอบข้างมากกว่าที่จะเลือกข้าง-สร้างศัตรูกับใคร!

หลังการผงาดขึ้นของระบบเศรษฐกิจพันธมิตร ที่มีจีนเป็นหัวขบวนในเส้นทางการค้าใหม่ของโลกเชื่อม 65 ประเทศที่วางอยู่บนแนวภูมิเศรษฐกิจเหนือ-ใต้ของไทย การเชื่อมต่อกับจีนในแนวภูมิเศรษฐกิจดังกล่าวของไทยจะเป็นการเชื่อมต่อกับโลกไปโดยปริยาย ซึ่งทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการจัดการและการผลิตคิดสร้างบนฐานการพัฒนาเศรษฐกิจยุคใหม่ของไทยที่มี EEC เป็นฐานสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจยุคใหม่!

สำหรับเส้นทางเศรษฐกิจใหม่อีกเส้นทางหนึ่ง ที่ถูกปลุกขึ้นมาจากการประชุมอาเซียนเมื่อเดือนตุลาคมปีก่อน คราวที่โดนัลด์ ทรัมป์ กอดคอกับพันธมิตรอย่างญี่ปุ่น ก็นับเป็นอีกเส้นทางเศรษฐกิจใหม่เส้นทางหนึ่งที่มะกันเรียกขานว่า อินโด-แปซิฟิก! ซึ่งเป็นภูมิเศรษฐกิจแนวระเบียงเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตกนั่นเอง ที่เชื่อมจากญี่ปุ่นสู่อินเดีย ผ่านเวียดนาม กัมพูชา ไทย พม่า เข้าอินเดีย ส่วนด้านล่างออกมหาสมุทรอินเดียผ่านเอเชียใต้ ตะวันออก กลาง และเข้าเชื่อมแอฟริกา ซึ่งเป้าหมายเศรษฐกิจการค้าที่ญี่ปุ่นจับมืออเมริกา-อินเดีย วางเป้าหมายสู่ “ตลาดบน” กลุ่มตะวันออก กลางและยุโรปใต้!

กลไกความเคลื่อนไหวของภูมิรัฐศาสตร์และกระแสช่วงชิงอำนาจทางการค้าเศรษฐกิจในกระแสโลก ในยุคที่โลกไร้สงครามแต่ก็ไม่มีสันติภาพนี้ ความโดดเด่นของภูมิศาสตร์ไทยปรากฏความได้เปรียบขึ้นโดดเด่น ขึ้นอยู่กับว่าไทยจะขับเคลื่อนความร่วมมือ การเชื่อมต่อ และการปรับตัวเปลี่ยนผ่านจากความเทอะทะล้าหลังของระบบราชการที่ครอบงำอยู่ได้แค่ไหน? เพียงไร? รวมทั้งการจัดการบริหารพื้นที่การผลิต-การสร้างความก้าวหน้าใหม่อย่าง EEC ไปได้ไกลและยั่งยืนเพียงใด?

ภูมิเศรษฐกิจที่เป็นต่อได้เปรียบที่มีอยู่

ถ้าขาดยุทธศาสตร์การบริหารจัดการและ

ความร่วมมือกับโลก ก็จะเป็นเพียงความว่างเปล่าที่ไม่ก่อมรรคผลอันใด!

ความเคลื่อนไหวของเส้นทางการค้าที่สอง

ฟากฝั่งกระแสนำโลกกำหนดขึ้น ไม่ว่าระเบียงเหนือ-ใต้ หรือ ระเบียงตะวันออก-ตะวันตก

ล้วนมีประเทศไทยตั้งอยู่โดดเด่นยิ่ง! การจัดการพื้นที่การผลิต-ระบบการผลิต กลไกกฎหมายและการพัฒนายุคใหม่ การเร่งสร้าง-พัฒนาบุคลากร การถ่ายโยงความรู้และการพัฒนาเทคโนโลยีกับประเทศที่มีความก้าวหน้า การหนุนสร้างเศรษฐกิจท้องถิ่น ตลอดจนการจัดปรับการบริหารท้องถิ่นในเขตการพัฒนาพิเศษ ล้วนเป็นความจำเป็นในการสร้างโอกาสและความก้าวหน้าครั้งใหญ่ของประเทศ!

การขยับก้าวของสังคมเศรษฐกิจไทยในกระแสภูมิรัฐศาสตร์ยุคใหม่วันนี้ เป็นการขยับก้าวที่เชื่อมต่อกับโลกที่มีความมั่งคั่งยั่งยืนทางเศรษฐกิจเป็นผลตอบแทนอย่างมีนัยสำคัญ 

ถ้าผู้นำประเทศคิดเป็น-ทำเป็น-วิสัยทัศน์กว้างไกล ประเทศไทยก็จะขยับตัวสร้างความก้าวหน้าได้โดดเด่นในทุกมิติ เว้นเสียแต่จะกลับลำเผชิญกับความหื่นดิบทางการเมืองแบบที่เคยเป็นมาอีกครั้ง! กรณีดังกล่าวประเทศก็จะจมอยู่ในสงครามความขัดแย้งที่นำสู่ความพินาศย่อยยับอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!

นี่คือหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ!

(โลกใบใหม่ ไทยโพสต์ เสาร์ที่ 24-2-61)

พิธีวางศิลาฤกษ์วิหารหลวงพระเจ้าล้านตื้อและทำบุญอายุวัฒมงคล ๖๐ ปี พระพุทธ...

พิธีวางศิลาฤกษ์และทำบุญอายุวัฒนมงคล ๖๐ ปี พระพุทธิญาณมุนี

ນາຍົກອອກຄຳສັ່ງ ໃຫ້ທຸກໜ່ວຍງານເລັ່ງແກ້ໄຂຂັ້ນຕອນການດຳເນີນທຸລະກິດ ຢູ່ ສປປ.ລາວ

ອັນດັບຄວາມສະດວກໃນການດຳເນີນທຸລະກິດ ຢູ່ ສປປ.ລາວ ຕົກຕ່ຳ ນາຍົກອອກຄຳສັ່ງ ໃຫ້ທຸກໜ່ວຍງານເລັ່ງແກ້ໄຂ

ພາຍຫຼັງທີ່ທະນາຄານໂລກ ໄດ້ຈັດອັນດັບຄວາມສະດວກໃນການດຳເນີນທຸລະກິດ (Ease of Doing Business Ranking) ຂອງ ສປປ.ລາວ ເຮົາຈາກລຳດັບ 139 ໃນປີ 2017 ຕົກມາເປັນ 141 ໃນປີ 2018. ສະນັ້ນ, ເພື່ອເປັນການປັບປຸງບັນຍາກາດການຄ້າ-ການລົງທຶນ ໃນການດຳເນີນທຸລະກິດຢູ່ ສປປ.ລາວ ໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແນ່ໃສ່ການດຶງດູດການລົງທຶນໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ມີຄວາມສະດວກ, ວ່ອງໄວ ແລະ ໂປ່ງໃສ. ທ່ານ ທອງລຸນ ສີສຸລິດ ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ກໍ່ຄືລັດຖະບານ ຈຶ່ງໄດ້ອອກຄຳສັ່ງວ່າດ້ວຍການປັບປຸບບັນດາລະບຽບການ ແລະ ກົນໄກການປະສານງານ ໃນການດຳເນີນທຸລະກິດຢູ່ ສປປ.ລາວ ສະບັບເລກທີ 02/ນຍ ລົງວັນທີ 1 ກຸມພາ 2018 ໂດຍມອບໃຫ້ແຕ່ລະກະຊວງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຕົວຊີ້ວັດດັ່ງກ່າວ ໄປປັບປຸງກົນໄກ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການແກ້ໄຂ, ຫຼຸດຂອດຂັ້ນຕອນ ແລະ ໄລຍະເວລາຂອງການອອກອະນຸໃບອະນຸຍາດຕ່າງໆໃນປີ 2018 ແລະ 2019  ໂດຍຄຳສັ່ງຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີມີເນື້ອໃນດັ່ງນີ້:

ເພື່ອປັບປຸງບັນຍາກາດໃນການດຳເນີນທຸລະກິດ ຢູ່ ສປປ.ລາວ ໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແນ່ໃສ່ຍາດແຍ່ງ ແລະ ດຶງດູດເອົາການລົງທຶນທີ່ມີຄຸນນະພາບ, ຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມ ແລະ ສ້າງຂີດຄວາມອາດສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນຂອງທຸລະກິດພາຍໃນໃຫ້ສູງຂຶ້ນ ກໍ່ຄືການແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງການດຳເນີນທຸລະກິດຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ໃຫ້ຫຼຸດລົງແບບກ້າວກະໂດດ ໂດຍການຫຼຸດຜ່ອນຂັ້ນຕອນ ແລະ ເວລາໃນການອອກອະນຸຍາດຕ່າງໆ ຂອງຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ໃຫ້ມີຄວາມວ່ອງໄວ, ໂປ່ງໃສ, ມີຜົນສັກສິດ, ຫຼຸດຜ່ອນຕົ້ນທຶນໃນການດຳເນີນກິດຈະການຂອງພາກທຸລະກິດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ນັກລົງທຶນພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດເຊື່ອໝັ້ນ ແລະ ຕັດສິນໃຈເຂົ້າມາດຳເນີນ ແລະ ຂະຫຍາຍທຸລະກິດຢູ່ປະເທດເຮົາ ໃຫ້ນັບມື້ນັບຫຼາຍກາຍເປັນກຳລັງແຮງທີ່ສຳຄັນ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ 5 ປີ ຄັ້ງທີ VIII (2016-2020) ໃຫ້ບັນລຸຄາດໝາຍທີ່ວາງໄວ້, ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດຂອງປະເທດເຮົາໃຫ້ເຕີບໂຕຢ່າງໜັກແໜ້ນ, ໜັ້ນທ່ຽງ, ຕາມທິດຍືນຍົງ ແລະ ສີຂຽນ ທີ່ລະບຸໄວ້ໃນມະຕິຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ ຄັ້ງທີ X ຂອງພັກ.

ນາຍົກລັດຖະມົນຕີອອກຄຳສັ່ງ:

1. ໃຫ້ບັນດາກະຊວງ, ອົງການລັດທຽບເທົ່າກະຊວງ ແລະ ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ ໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ທີ່ມີພາລະບົດບາດ, ໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ຂອບເຂດສິດ ທີ່ຕິດພັນໂດຍກົງກັບບັນດາຕົວຊີ້ວັດຄວາມສະດວກ ຂອງການດຳເນີນທຸລະກິດຢູ່ ສປປ.ລາວ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການແກ້ໄຂ, ຫຼຸດຂອດຂັ້ນ ແລະ ໄລຍະເວລາຂອງການອອກອະນຸຍາດຕ່າງໆໃນປີ 2018 ແລະ ປີ 2019.

1.1 ມອບໃຫ້ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

(1) ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົນໄກການບໍລິການລົງທຶນຜ່ານປະຕູດຽວ ໃຫ້ເປັນຮູບປະທຳໂດຍໄວ, ໂດຍປັບປຸງແກ້ໄຂຂອດການປະສານສົມທົບກັບຂະແໜງການກ່ຽວຂ້ອງ ໃຫ້ການຄົ້ນຄວ້າພິຈາລະນາອະນຸມັດເອກະສານການຂໍອະນຸຍາດລົງທຶນ ແລະ ການບໍລິການພາຍຫຼັງອອກໃບອະນຸຍາດລົງທຶນໃຫ້ລວມສູນ, ເປັນເອກະພາບ, ຫຼຸດຜ່ອນຂັ້ນຂອດ ແລະ ເວລາຂໍອະນຸຍາດລົງທຶນໃຫ້ສັ້ນເຂົ້າ ແຕ່ໃຫ້ໂປ່ງໃສ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ແລະ ລະບຽບການ; ໃຫ້ຫ້ອງການບໍລິການລົງທຶນປະຕູດຽວ, ກົມສົ່ງເສີມການລົງທຶນ, ກະຊວແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ສ້າງກົນໄກແຈ້ງໃຫ້ຜູ້ລົງທຶນຊາບຄວາມຄືບໜ້າ ຂອງການຄົ້ນຄວ້າພິຈາລະຈາການສະເໜີຂອງຜູ້ລົງທຶນ.

(2) ເປັນໃຈກາງປະສານກັບຂະແໜງການກ່ຽວຂ້ອງ ເພື່ອຕິດຕາມຄວາມຄືບໜ້າໃນການແກ້ໄຂບັນຫາຂອດຂັ້ນ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຕາມ 10 ຕົວຊີ້ວັດທີ່ທະນາຄານໂລກ ໄດ້ຍົກໃຫ້ເຫັນໃນບົດລາຍງານຂໍທິດຊີ້ນຳກ່ຽວກັບການປັບປຸງບັນຍາກາດໃນການດຳເນີນທຸລະກິດຂອງ ສປປ.ລາວ ສະບັບເລກທີ 1825/ຜທ.ລທ2 ລົງວັນທີ 8 ກັນຍາ 2017, ແລ້ວລາຍງານຄວາມຄືບໜ້າໃນການປັບປຸງ-ແກ້ໄຂຕໍ່ກອງປະຊຸມຄະນະກຳມະການສົ່ງເສີມ ແລະ ຄຸ້ມຄອງການລົງທຶນ, ຂັ້ນສູງກາງ ແລະ ລັດຖະບານທຸກໆໄຕມາດ ແນ່ໃສ່ເຮັດໃຫ້ອັນດັບຄວາມສະດວກໃນການດຳເນີນທຸລະກິດຂອງ ສປປ.ລາວ ດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າໃນປີ 2019.

(3) ປັບປຸງກົນໄກການເຜີຍແຜ່ກົດໝາຍ ແລະ ບັນດານະໂຍບາຍ ກໍ່ຄືລະບຽບການ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກງານການສົ່ງເສີມການລົງທຶນ.

1.2 ມອບໃຫ້ກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

1.2.1 ເປັນເຈົ້າການປະສານກັບຂະແໜງການເງິນ, ຂະແໜງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ, ຂະແໜງຖະແຫຼງຂ່າວ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເລັ່ງປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ທີ່ພົວພັນກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 1: ຕົວຊີ້ວັດ ການເລີ່ມຕົ້ນທຸລະກິດ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ປັບປຸງລະບຽບການ, ມາດຕະການ ໃນການບໍລິການແຈ້ງຂຶ້ນທະບຽນສ້າງຕັ້ງວິສາຫະກິດ (ສ່ວນບຸກຄົນ ຫຼື ນິຕິບຸກຄົນ) ໃຫ້ມີຄວາມສະດວກ, ກະທັດຮັດ ແລະ ວ່ອງໄວ. ພາຍຫຼັງຂຶ້ນທະບຽນສ້າງຕັ້ງວິສາຫະກິດ (ສ່ວນບຸກຄົນ ຫຼື ນິຕິບຸກຄົນ) ແລ້ວ, ກ່ອນຈະດຳເນີນທຸລະກິດໃດໜຶ່ງນັ້ນ ຕ້ອງຂໍອະນຸຍາດປະກອບທຸລະກິດນຳຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກ່ອນ;

(2) ຄົ້ນຄວ້າປັບປຸງ ແລະ ປະກາດໃຊ້ບັນດານິຕິກຳທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຫ້ບໍລິການແຈ້ງຂຶ້ນທະບຽນ ສ້າງຕັ້ງວິສາຫະກິດ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢູ່ຂັ້ນສູງກາງ ແລະ ຂັ້ນທ້ອງຖິ່ນ ພາຍໃນໄຕມາດທີໜຶ່ງ ຂອງປີ 2018;

(3) ກະກຽມສ້າງເງື່ອນໄຂຈຳເປັນຕ່າງໆ ເພື່ອຂຶ້ນທະບຽນວິສາຫະກິດ ທາງອີເລັກໂຕຣນິກ (ຫຼື ທະບຽນວິສາຫະກິດ Online) ໃຫ້ສຳເລັດ ພາຍໃນປີ 2019;

(4) ປະຕິບັດຂັ້ນຕອນການຈົດທະບຽນກົດລະບຽບ ແລະ ຂັ້ນຕອນການຈົດທະບຽນຊັບສິນ ຂອງວິສາຫະກິດໃຫ້ໄວຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ພາຍຫຼັງໄດ້ລະຫັດຜູ້ເສຍອາກອນ ແລະ ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດດຳເນີນທຸລະກິດຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງຄົບຖ້ວນແລ້ວ;

(5) ປັບປຸງລະບົບການອອກລະຫັດຜູ້ເສຍອາກອນ ໂດຍໃຫ້ອອກພ້ອມກັນກັບການອອກທະບຽນວິສາຫະກິດ ແລະ ໃຫ້ດັດປັບ ຫຼື ຕັດອອກຂັ້ນຂອດຕ່າງໆທີ່ບໍ່ຈຳເປັນເຊັ່ນ: ເອກະສານບັນຊີເງິນຝາກຂອງຜູ້ອຳນວຍການ, ບັນຊີພະນັກງານ, ເອກະສານສັນຍາເຊົ່າຫ້ອງການ ແລະ ອື່ນໆ ແຕ່ໃຫ້ວິສາຫະກິດ ສະໜອງເອກະສານໃນການດຳເນີນທຸລະກິດດັ່ງກ່າວໃຫ້ຄົບຖ້ວນພາຍຫຼັງທີ່ວິສາຫະກິດ ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃນການລົງທຶນແລ້ວ;

(6) ປັບປຸງຂັ້ນຕອນການຄວັດຕາປະທັບ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບ ມາດຕາ 21 (ປັບປຸງ) ຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍວິສາຫະກິດ;

(7) ລົບລ້າງການຂໍອະນຸຍາດຂຶ້ນປ້າຍສຳລັບວິສາຫະກິດ (ເນື່ອງຈາກເປັນປ້າຍກ່ຽວກັບການບອກຊື່ ບໍ່ແມ່ນໂຄສະນາ) ແຕ່ໃຫ້ສ້າງລະບຽບການກຳນົດມາດຕະຖານປ້າຍສຳລັບວິສາຫະກິດໃຫ້ລະອຽດ (ຂະໜາດຂອງປ້າຍ, ຕົວໜັງສື, ສີພື້ນ ແລະ ລາຍລະອຽດອື່ນໆ) ແລະ ກຳນົດມາດຕະການໃນການຄຸ້ມຄອງ ເພື່ອໃຫ້ຂະແໜງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າແຈ້ງໃຫ້ຜູ້ດຳເນີນທຸລະກິດຊາບ ແລະ ປະຕິບັດ ພາຍຫຼັງຂຶ້ນທະບຽນວິສາຫະກິດແລ້ວ. ການສ້າງລະບຽບດັ່ງກ່າວ ກໍ່ໃຫ້ມີລັກສະນະຫົດຢືດ (ບໍ່ເດັດຖານເກີນໄປ) ເພື່ອສະດວກໃຫ້ຜູ້ປະກອບການໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ.

1.2.2 ເປັນເຈົ້າການປະສານສົມທົບກັບພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ທີ່ພົວພັນເຖິງໜ້າວຽກໃນຕົວຊີ້ວັດທີ 8: ຕົວຊີ້ວັດການຄ້າຂ້າມແດນ ປັບປຸງບັນດານິຕິກຳ ແລະ ຂັ້ນຕອນ ກ່ຽວກັບການຂໍອະນຸຍາດນຳເຂົ້າ-ສົ່ງອອກສິນຄ້າຂ້າມແດນ ໃຫ້ມີຄວາມສະດວກວ່ອງໄວ ເຮັດໃຫ້ຂະບວນການອະນຸຍາດນຳເຂົ້າ ແລະ ສົ່ງອອກສັ້ນເຂົ້າ ໂດຍແນ່ໃສ່ເຮັດໃຫ້ໄລຍະເວລາໃນຂະບວນການນຳເຂົ້າ ແລະ ສົ່ງອອກ ຫຼຸດລົງໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໜ້ອຍ 50% ໃນປີ 2019 ເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ປະສານສົມທົບກັບຂະແໜງການເງິນ, ຂະແໜງສາທາລະນະສຸກ, ຂະແໜງໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນສົ່ງ, ຂະແໜງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້, ຂະແໜງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ຂະແໜງພະລັງງານ ແລະ ບໍ່ແຮ່, ຂະແໜງຖະແຫຼງຂ່າວ ວັດທະນະທຳ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ, ຂະແໜງທະນາຄານ ແລະ ຂະແໜງການອື່ນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຮີບຮ້ອນຄົ້ນຄວ້າປຶກສາກັນເພື່ອຫຼຸດຂັ້ນຂອດ, ເວລາ ແລະ ເອກະສານ ທີ່ບໍ່ຈຳເປັນໃນການອະນຸຍາດການນຳເຂົ້າ ແລະ ສົ່ງອອກສິນຄ້າລົງຕື່ມ;

(2) ປະສານສົມທົບກັບຂະແໜງການເງິນ ປັບປຸງຂັ້ນຕອນດຳເນີນການແຈ້ງເອກະສານການນຳເຂົ້າ ແລະ ສົ່ງອອກສິນຄ້າທີ່ດ່ານຊາຍແດນ ໃຫ້ມີຄວາມກະທັດຮັດ ແລະ ວ່ອງໄວຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ, ຂັ້ນຂອດໃດ ບໍ່ຈຳເປັນແມ່ນໃຫ້ຕັດອອກ;

(3) ເປັນເຈົ້າການປະສານສົມທົບກັບຂະແໜງໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນສົ່ງ ກວດກາຄືນ ສິ່ງຂີດຂວາງທາງດ້ານການຂົນສົ່ງພາຍໃນ ໂດຍສະເພາະ ການຕັ້ງດ່ານກວດກາຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ຕາມເສັ້ນທາງ ແລ້ວນຳສະເໜີເພື່ອລົບລ້າງດ່ານກວດກາ ທີ່ບໍ່ຈຳເປັນຕາມເສັ້ນທາງ.

1.3 ມອບໃຫ້ກະຊວງໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນສົ່ງປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ເປັນເຈົ້າການເລັ່ງປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ພົວພັນກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 2: ຕົວຊີ້ວັດການຂໍອະນຸຍາດປຸກສ້າງ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ກວດກາບັນດາເອກະສານ ແລະ ເນື້ອໃນແບບຟອມການຂໍອະນຸຍາດປຸກສ້າງຄືນໃໝ່, ເອກະສານໃດ ຫຼື ເນື້ອໃນໃດ ທີ່ບໍ່ຈຳເປັນແມ່ນໃຫ້ຕັດອອກ;

(2) ເອົາແບບຟອມການຂໍໃບອະນຸຍາດປຸກສ້າງ, ລວມທັງລະບຽບການຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເຂົ້າໃນເວັບໄຊ ຂອງຂະແໜງໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນສົ່ງ ໃນຕົ້ນປີ 2018 ເພື່ອອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ຜູ້ສະເໜີຂໍອະນຸຍາດປຸກສ້າງ, ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໄປຊື້ແບບຟອມຢູ່ພະແນກການກ່ຽວຂ້ອງ;

(3) ຫຼຸດຜ່ອນ ຫຼື ຕັດຂັ້ນຕອນ ແລະ ເວລາໃນການຂໍອະນຸຍາດປຸກສ້າງທີ່ບໍ່ຈຳເປັນອອກ ຈາກ 11 ຂັ້ນຕອນໃຫ້ຍັງເຫຼືອບໍ່ເກີນ 7 ຂັ້ນຕອນ ແລະ ຈາກ 83 ວັນ ໃຫ້ຍັງເຫຼືອບໍ່ເກີນ 45 ວັນ ໃນປີ 2018 ແລະ ບໍ່ເກີນ 30 ວັນ ໃນປີ 2019.

1.4 ມອບໃຫ້ກະຊວງພະລັງງານ ແລະ ບໍ່ແຮ່ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ເປັນເຈົ້າການຊີ້ນຳລັດວິສາຫະກິດໄຟຟ້າລາວ ເລັ່ງປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ພົວພັນກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 3: ຕົວຊີ້ວັດການຕິດຕັ້ງໄຟຟ້າ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ຫຼຸດຂັ້ນຕອນ ແລະ ໄລຍະເວລາການຕິດຕັ້ງໄຟຟ້າລົງຕື່ມ ຈາກທີ່ມີ 6 ຂັ້ນຕອນໃນປັດຈຸບັນ ໃຫ້ເຫຼືອບໍ່ເກີນ 5 ຂັ້ນຕອນ ແລະ ຈາກ 134 ວັນ ໃຫ້ເຫຼືອບໍ່ເກີນ 50 ວັນ ໃນປີ 2018 ແລະ ບໍ່ເກີນ 40 ວັນ ໃນປີ 2019 ໂດຍສະເພາະສຳລັບບໍລິສັດຮັບເໝົາກໍ່ສ້າງ ແລະ ຕິດຕັ້ງໄຟຟ້າ, ໃຫ້ກຳນົດມາດຕະການ ແລະ ໄລຍະເວລາການໃຫ້ບໍລິການການຕິດຕັ້ງໄຟຟ້າ ລວມທັງການຕິດຕັ້ງໝໍ້ແປງ, ໂດຍສະເລ່ຍບໍ່ໃຫ້ເກີນ 30 ວັນ ໃນປີ 2018 ແລະ ບໍ່ເກີນ 25 ວັນໃນປີ 2019. ສຳລັບການກໍ່ສ້າງຕາຂ່າຍໄຟຟ້າທີ່ມີຄວາມແຮງ 22 ກວ ໃຫ້ປະຕິບັດຕາມເງື່ອນໄຂລວງຍາວ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມຂອງແຕ່ລະໜ້າວຽກ.

(2) ຕິດຕາມ ແລະ ກວດກາມາດຕະຖານຂອງການບໍລິການ ຂອງບໍລິສັດທີ່ໃຫ້ບໍລິການຕິດຕັ້ງໄຟຟ້າຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ຖ້າຫາກພົບເຫັນການດຳເນີນການ ແລະ ບໍລິການຊັກຊ້າ ບໍ່ໄດ້ມາດຕະຖານ ໃຫ້ດຳເນີນມາດຕະການກ່າວເຕືອນ ແລະ ປະຕິບັດວິໄນ ໂດຍສະເໜີໃຫ້ຂະແໜງການກ່ຽວຂ້ອງ ຍົກເລີກໃບອະນຸຍາດດຳເນີນກິດຈະການບໍລິການຕິດຕັ້ງໄຟຟ້າຂອງບໍລິສັດດັ່ງກ່າວ.

(3) ຮີບຮ້ອນປັບປຸງລະບົບການໜອງໄຟຟ້າ ໃຫ້ມີສະຖຽນລະພາບ ແລະ ຮັບປະກັນບໍ່ໃຫ້ມີສະພາບໄຟຟ້າຕົກຢູ່ເລື້ອຍໆ ແນ່ໃສ່ເຮັດໃຫ້ດັດຊະນີຄວາມສະຖຽນລະພາບຂອງການສະໜອງໄຟຟ້າ ແລະ ຄວາມໂປ່ງໃສຂອງອັດຕາຊົມໃຊ້ໄຟຟ້າຢູ່ ສປປ.ລາວ (Reliability of supply and transparency of Tariff Index of Lao PDR) ມີອັບດັບທີ່ດີຂຶ້ນ.

1.5 ມອບໃຫ້ກະຊວງຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ເປັນເຈົ້າການປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ພົວພັນກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 4: ຕົວຊີ້ວັດການຂຶ້ນທະບຽນຊັບວິນ ໂດຍປັບປຸງຂັ້ນຕອນ ແລະ ໄລຍະເວລາໃນການຂຶ້ນທະບຽນຊັບສິນທີ່ດິນ, ການໂອນກຳມະສິດນຳໃຊ້,​ ການເຊົ່າ, ການສຳປະທານທີ່ດິນ ໃຫ້ໄວຂຶ້ນ ໂດຍໃຫ້ຫຼຸດຂັ້ນຕອນເຫຼືອໜ້ອຍກວ່າ 4 ຂັ້ນຕອນ ແລະ ນຳໃຊ້ເວລາສັ້ນກວ່າ 53 ວັນ ໃນປີ 2018 ແລະ ສັ້ນກວ່າ 40 ວັນໃນປີ 2019.

1.6 ມອບໃຫ້ ທະນາຄານແຫ່ງ ສປປ.ລາວ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ເປັນເຈົ້າການປະສານກັບຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງຕະຫຼາດຫຼັກຊັບ ປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ພົວພັນ ກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 5: ຕົວຊີ້ວັດການເຂົ້າເຖິງສິນເຊື່ອ ແລະ ຕົວຊີ້ວັດທີ 6: ຕົວຊີ້ວັດການປົກປ້ອງນັກລົງທຶນຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ຜູ້ຖືຮຸ້ນສ່ວນໜ້ອຍ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ປັບປຸງດັດຊະນີວ່າດ້ວຍວຽກງານການເຂົ້າເຖິງສິນເຊື່ອໃຫ້ດີຂຶ້ນ ໂດຍສະເພາະດັດຊະນີຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງກົດໝາຍ ແລະ ລະບຽບທີ່ປົກປ້ອງຜູ້ກູ້ຢືມ ແລະ ຜູ້ໃຫ້ຢືມ ໃຫ້ສູງກວ່າລະດັບ 6, ຕັດຊະນີຄວາມສະດວກໃນການເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນຂ່າວສານສິນເຊື່ອໃຫ້ສູງກວ່າລະດັບ 5, ອັດຕາການຄວບຄຸມຂອງລະບົບຖານຂໍ້ມູນຜູ້ກູ້ຂອງລັດ ໃຫ້ຕ່ຳກວ່າ 11.2% ແລະ ອັດຕາການຄວບຄຸມຂອງລະບົບຖານຂໍ້ມູນຜູ້ກູ້ຂອງເອກະຊົນ ໃຫ້ສູງກວ່າ 0%;

(2) ປັບປຸງດັດຊະນີຄຸນນະພາບຂອງກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນປະໂຫຍດທັບຊ້ອນ ທີ່ຢູ່ໃນລະດັບ 3.3 ໃຫ້ສູງຂຶ້ນກວ່າ 4.3 ແລະ ດັດຊະນີຄຸນນະພາບຂອງການຄຸ້ມຄອງຜູ້ຖືຮຸ້ນທີ່ຢູ່ໃນລະດັບ 3 ໃຫ້ສູງຂຶ້ນກວ່າລະດັບ 6.3. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ກໍ່ໃຫ້ຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງຕະຫຼາດຫຼັກຊັບສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ກຳນົດລະບຽບການໃນການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ (Corporate Governance) ໃຫ້ສຳເລັດໃນໄຕມາດທີ 2 ຂອງປີ 2018.

1.7 ມອບໃຫ້ ກະຊວງການເງິນ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

(1) ເປັນເຈົ້າການເລັ່ງປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ພົວພັນກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 7: ຕົວຊີ້ວັດການເສຍອາກອນ, ໃນນັ້ນໃຫ້ຄົ້ນຄວ້າປັບປຸງຈຳນວນຄັ້ງ ແລະ ເວລາໃນການເສຍອາກອນຕ່າງໆຂອງບັນດາວິສາຫະກິດ, ໂດຍສະເໜີໃຫ້ມີການປັບປຸງກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ປັບປຸງຫຼຸດຈຳນວນຄັ້ງໃນການຊຳລະອາກອນກຳໄລ 4 ຄັ້ງຕໍ່ປີ ໃຫ້ເຫຼືອ 1 ຄັ້ງຕໍ່ປີ ແລະ ປັບປຸງກົນໄກການຊຳລະອາກອນປະກັນສັງຄົມ ໃຫ້ສະດວກ ແລະ ວ່ອງໄວກວ່າເກົ່າ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ໃຫ້ພະຍາຍາມຫຼຸດເວລາໃນການຊຳລະອາກອນຈາກ 182 ຊົ່ວໂມງ/ປີ ໃຫ້ເຫຼືອໜ້ອຍທີ່ສຸດ.

(2) ປັບປຸງຂັ້ນຕອນການເກັບພາສີ-ອາກອນ ໃນເວລາການນຳເຂົ້າສິນຄ້າທີ່ດ່ານຊາຍແດນໃຫ້ມີຄວາມກະທັດຮັດ ແລະ ວ່ອງໄວກວ່າເກົ່າ.

1.8 ມອບໃຫ້ ກະຊວງຍຸຕິທຳ ແລະ ອົງການຕຸລາການ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ເປັນເຈົ້າການຄົ້ນຄວ້າສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບັນດານິຕິກຳທີ່ພົວພັນກັບຕົວຊີ້ວັດທີ 9: ຕົວຊີ້ວັດການບັງຄັບໃຊ້ສັນຍາ ແລະ ຕົວຊີ້ວັດທີ 10: ຕົວຊີ້ວັດການແກ້ໄຂບັນຫາການລົ້ມລະລາຍ ຕາມພາລະບົດບາດເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ປັບປຸງໄລຍະເວລາຂອງຂະບວນການດຳເນີນທຸລະກິດ ເພື່ອໃຫ້ປະຕິບັດຕາມສັນຍາໃຫ້ຫຼຸດ 443 ວັນ, ອັດຕາຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງຂະບວນການດຳເນີນຄະດີເພື່ອໃຫ້ປະຕິບັດຕາມສັນຍາໃຫ້ຫຼຸດ 31.6% ຂອງມູນຄ່າສັນຍາ ແລະ ປັບປຸງດັດຊະນີຄຸນນະພາບຂອງຂະບວນການທາງສານ ໃຫ້ສູງກວ່ລະດັບ 5.5;

(2) ຮີບຮ້ອນສົມທົບກັບກະຊວງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ປັບປຸງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການລົ້ມລະລາຍຂອງວິສາຫະກິດ ສະບັບເລກທີ 06/94, ລົງວັນທີ 14 ຕຸລາ 1994.

1.9 ມອບໃຫ້ ກະຊວງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ຄົ້ນຄວ້າຂັ້ນຕອນ ແລະ ໄລຍະເວລາ ການອອກຕາປະທັບ ເພື່ອການດຳເນີນທຸລະກິດ ໃຫ້ສັ້ນລົງຕື່ມ, ນັບແຕ່ປີ 2018 ເພື່ອໃຫ້ການອອກຕາປະທັບໄວ້ຂຶ້ນ, ໃຫ້ກະຊວງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ມອບຄວາມຮັບຜິດຊອບໃຫ້ກອງບັນຊາການ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ແລະ ບັນດາແຂວງ ເປັນຜູ້ຜະລິດຕາປະທັບທຸລະກິດດ ໂດຍໃຫ້ກະຊວງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ກຳນົດລະບຽບ ແລະ ມີບົດແນະນຳໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຕົວຈິງ ໃຫ້ຮັດກຸມ ແລະ ວ່ອງໄວ.

1.10 ມອບໃຫ້ ສະພາການຄ້າ ແລະ ອຸດສາຫະກຳແຫ່ງຊາດ ປະຕິບັດດັ່ງນີ້:

ເປັນເຈົ້າການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຂະບວນການຄົ້ວຄວ້າ ແລະ ປັບປຸງແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຕ່າງໆ ທີ່ພົວພັນກັບການຈັດອັນດັບຄວາມສະດວກໃນການດຳເນີນທຸລະກິດຢູ່ລາວ ຕາມພາລະບົດບາດ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ:

(1) ປະກອບຄຳຄິດເຫັນ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງຕັ້ງໜ້າໃນການປັບປຸງບັນຍາກາດການລົງທຶນ ຢູ່ ສປປ.ລາວ

(2) ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ ແລະ ແນະນຳກ່ຽວກັບແນວທາງນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍ ແລະ ລະບຽບການຂອງລັດ ໃນການປັບປຸງອຳນວຍຄວາມສະດວກ ໃຫ້ແກ່ການດຳເນີນທຸລະກິດ ຢູ່ ສປປ.ລາວ ໃຫ້ບັນດາສະມາຊິກທີ່ຂຶ້ນກັບຕົນເຂົ້າໃຈເປັນເອກະພາບ ແລະ ພ້ອມກັນຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ຢ່າງເຂັ້ມງວດ.

(3) ເປັນເຈົ້າການໃນການສັງລວມບັນຫາ ແລະ ຄຳສະເໜີຂອງພາກທຸລະກິດໃນແຕ່ລະໄລຍະ ພ້ອມທັງລະດົມສະໝອງ ແລະ ສະເໜີທິດທາງ, ວິທີແກ້ໄຂຢ່າງສ້າງສັນ ເພື່ອໃຫ້ລັດຖະບານຄົ້ນຄວ້າພິຈາລະຈາ.

1.11 ໃຫ້ບັນດາກະຊວງ, ອົງການລັດທຽບເທົ່າກະຊວງ ແລະ ພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ: ແຕ່ງຕັ້ງໜ່ວຍງານຮັບຜິດຊອບ ໂດຍມີຮອງຫົວໜ້າກົງຈັກຂອງຕົນ ເປັນຜູ້ລົງເລິກຊີ້ນຳການຄົ້ວຄວ້າສ້າງແຜນດຳເນີນງານ ແລະ ປັບປຸງແຕ່ລະຕົວຊີ້ວັດທີ່ພົວພັນກັບພາລະບົດບາດຂອງຕົນ ແລະ ສົ່ງໃຫ້ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ສັງລວມເປັນແຜນດຳເນີນງານໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຄຳສັ່ງສະບັບນີ້ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດຕິດຕາມ ແລະ ກວດກາການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ເປັນແຕ່ລະໄລຍະ.

2. ມອບໃຫ້ບັນດາກະຊວງ, ອົງການລັດທຽບເທົ່າກະຊວງ ແລະ ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ ໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ທີ່ມີພາລະບົດບາດ, ໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ຂອບເຂດສິດ ທີ່ປິ່ນອ້ອມກັບການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດາຕົວຊີ້ວັດຄວາມສະດວກຂອງການດຳເນີນທຸລະກິດ ຢູ່ ສປປ.ລາວ ອຳນວຍຄວາມສະດວກ ແລະ ໃຫ້ການຮ່ວມມືໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການແກ້ໄຂ, ຫຼຸດຂອດຂັ້ນ ແລະ ໄລຍະເວລາຂອງການອອກອະນຸຍາດຕ່າງໆ.

3. ມອບໃຫ້ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ເປັນເຈົ້າການຕິດຕາມຄວາມຄືບໜ້າໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຄຳສັ່ງສະບັບນີ້ ແລະ ສະຫຼຸບລາຍງານລັດຖະບານຊາບ ໃນໄລຍະ 3 ເດືອນ, 6 ເດືອນ ແລະ 1 ປີ.

4. ພາຍຫຼັງບັນດາກະຊວງ, ອົງການລັດທຽບເທົ່າກະຊວງ ແລະ ພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ໄດ້ປັບປຸງລະບຽບການສຳເລັດ ແລະ ມີລະບຽບການເອກະພາບແລ້ວ, ມອບໃຫ້ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນສຸມໃສ່ປັບປຸງຂັ້ນຂອດ ແລະ ໄລຍະເວລາຂໍອະນຸຍາດດຳເນີນທຸລະກິດຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນໃຫ້ກະທັດຮັດ, ວ່ອງໄວ, ໂປ່ງໃສ ແລະ ສາມາດກວດສອບໄດ້.

5. ໃຫ້ບັນດາກະຊວງ, ອົງການລັດທຽບເທົ່າກະຊວງ, ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຈົ່ງຮັບຮູ້, ໃຫ້ຄວາມຮ່ວມມື ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຄຳສັ່ງສະບັບນີ້ ຢ່າງເຂັ້ມງວດ ແລະ ໄດ້ຮັບຜົນດີ.

 ແຫຼ່ງທີ່ມາ: ອິດສະຫຼະ