ການບວດ

ການບວດ

ຄໍາວ່າ ບວດ ອອກມາຈາກສັບ ບວດ ໄດ້ແກ່ງົດເວັ້ນສິ່ງທີ່ຄວນເວັ້ນທົ່ວໄປ ຄື ເວັ້ນຈາກກິດຈະການບ້ານເຮືອນມາພາກພຽນທໍາກິດຂອງພະສາສະໜາ ມີສູດມົນ ພາວະນາເປັນຕົ້ນ.

ການບວດມີ 3 ວິທີຄື: ຖ້າບວດເປັນສາມະເນນ ຊື່ວ່າ ບັນພະຊາ ບວດເປັນພະ ຊື່ວ່າ ອຸບປະສົມບົດ ມີ 3 ຄື: ພະພຸດທະເຈົ້າເປັນພະອຸບປັດຊາ ຊົງບວດໃຫ້ດ້ວຍເປັ່ງວາຈາວ່າ ມາເຖີດພິກສຸທໍາເຮົາກ່າວດີແລ້ວ ທ່ານຈົ່ງປະະພຶດພົມມະຈັນເພື່ອພົ້ນທຸກ ໂດຍຊອບເຖິດ ຊື່ວ່າ ເອກທິພິກຂຸອຸປະສໍາປະທາ 2 ພະສາວົກເປັນພະອຸປັດຊາບວດ ໃຫ້ດ້ວຍເປັ່ງວາຈາໃຫ້ວ່າຕາມວ່າ ພຸດທັງສາຣະນັງຄັດສາມິ ທັມມັງ ສະຣະນັງ ຄັດສາມິ ສັງຄັງ ສະຣະນັງ ຄັດສາມິ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຖືເອົາພະພຸດ ພະທັມ ພະສົງ ເປັນທີ່ເພິ່ງ ຊື່ວ່າ ຕິສະຣະ ນະຄະມະນູອຸປະສໍາປະທາ 3 ພະສົງເປັນອຸບປັດຊາ ມີພະສົງຢ່າງນ້ອຍ 5 ຮູບ ເປັນຄະນະ ໃຫ້ບວດດ້ວຍປະກາດໃຫ້ສົງຮູ້ວ່າຄົນຊື່ນັ້ນຈະຂໍບວດສວດຍັດຕິຄັ້ງໜື່ງ ແລ້ວປະກາດຂໍອະນຸມັດຕໍ່ສົງເພື່ອຮັບຮູ້ຜູ້ນັ້ນບວດອີກຄັ້ງ 1 ຄັ້ງ, 2ທຄັ້ງ ຫຼື 3 ຄັ້ງ ຊື່ວ່າ ອານຸສາວະນາ ລວດຍັດຕິ 1 ຄັ້ງ ອະນຸສາວະນາ 3 ຄັ້ງ ຊື່ວ່າ ຍັດຕິຈະຕຸດຖະກໍາວາຈາ ອຸປະສໍາປະທາ ການບວດດ້ວຍຍັດຕິຈະຕຸດຖະກັມຊຶ່ງເປັນວິທີທີ່ບວດຢູ່ທຸກວັນນີ້.

ມູນເຫດຂອງການບວດ: ການບວດຂອງຄົນປາລົບເຫດຕ່າງໆກັນ ຄົນເຂົ້າບວດເພາະຈະເປັນຊະຣາ ເພາະປ່ວຍ ເພາະບໍ່ມີເງິນ ເພາະບໍ່ມີຍາດ ສ່ວນຄົນເຂົ້າບວດ ເພາະຫຼຽວເຫັນໂລກວ່າບໍ່ຢັ້ງຢຶນຖາວອນ ບໍ່ມີເຄື່ອງປ້ອງກັນ ບໍ່ມີອັນໃດເປັນຂອງຕົນ ບໍ່ຮູ້ຈັກອີ່ມ ຈັດເຕັມ ເຊັ່ນພະພຸດທະເຈົ້າ ພະອົງຊົງປາລົບຄວາມແກ່ເຈັບຕາຍ ຈິ່ງສະເດັດອອກບວດ.

ຄົນທີ່ຄວນໃຫ້ບວດ: ຄືຄົນທີ່ມີອາຍຸສົມຄວນ ມີອາຊີບຊອບທໍາ ແລະ ຫຼັກຖານດີ ມີຄວາມປະພຶດດີ ບໍ່ຕິດຝິ່ນ ຕິດສຸລາ ເປັນຕົ້ນ ມີຄວາມຮູ້ອ່ານອອກ ແລະ ຂຽນໄດ້ ປາດສະຈາກບັນພະຊາໂທດ ແລະ ມີຮ່າງກາຍສົມບູນ ບໍ່ສະລາທຸບພົນພາບ ຫຼື ພິກົນພິການ ມີສະນະບໍລິຂານຄົບຖ້ວນຖືກຕ້ອງຕາມພະວິໄນ ກ່າວຄໍາຂໍບວດໄດ້ຖືກຕ້ອງດ້ວຍຕົນເອງ ບໍ່ເປັນໂລກເຮື້ອນ ບໍ່ມີຝີ ບໍ່ເປັນຂີ້ກາກ ບໍ່ເປັນພະຍາດສະໝອງ ບໍ່ເປັນບ້າໝູ ບໍ່ເປັນໜີ້ສິນຜູ້ໃດ ບໍ່ແມ່ນຂ້າລາດຊະການລັກບວດ ດັ່ງນີ້ເປັນຕົ້ນ.

ຄົນທີ່ບໍ່ຄວນໃຫ້ບວດ: ຄືຄົນທີ່ມີອາຍຸບໍ່ຄົບ ຄົນມີຄວາມຜິດຫຼົບໜີອາດຍາແຜ່ນດິນ ຄົນຫຼົບໜີລາດຊະການ ຄົນມີຄະດີຄ້າງໃນສານ ຄົນເຄີຍຕັດສິນຈໍາຄຸກໂດຍຖານເປັນຮ້າຍສໍາຄັນ ຄົນຖືກຫ້າມອຸປະສົມບົດເດັດຂາດທາງພະສາສະໜາ ຄົນມີໂລກຕິດຕໍ່ ຄົນມີອະໄວຍະວະພິການໄຮ້ຄວາມສາມາດ ຈົນບໍ່ສາມາດປະຕິບັດກິດພະສາສະໜາໄດ້ສະດວກ ຄົນທີ່ຈະບວດເຂົາເອີ້ນວ່າ ນາກ.

ຄໍາວ່າ ນາກ ( ນາຄາ ) : ຕາມຄວາມໝາຍຂອງສັບ ແປວ່າ ຜູ້ປະເສີດ ຫຼື ຜູ້ບໍ່ທໍາບາບ ເປັນນາມສົມບູນ ເປັນຊື່ຂອງຜູ້ບວດ ມີເລື່ອງເລົ່າໄວ້ວ່າ ພະຍານາກ ( ນາຄາ ) ແປງເປັນມະນຸດມາບວດໃນພຸດທະສາສະໜາພໍນອນຫຼັບກັບເປັນນາກຕາມເດີມ ວັນໜື່ງພິກຂຸນໍາເລື່ອງນັ້ນໄປກາບທູນພະພຸດທະເຈົ້າ ພະອົງຕັດຮຽກທ່ານມາຖາມໄດ້ຄວາມວ່າ ເປັນຈິງ ຈິ່ງສັ່ງໃຫ້ສິກເສຍ ພະຍານາກມີຄວາມຫ່ວງໃນເພດບວດຫຼາຍ ຈິ່ງທູນວ່າ ເຖິງແມ່ນຈະບໍ່ໄດ້ບວດຢູ່ຕໍ່ໄປ ກໍຂໍຝາກຊື່ໄວ້ຜູ້ໃດຈະບວດຂໍໃຫ້ເອີ້ນຊື່ວ່າ ນາກ ( ນາຄາ ) ຄໍາວ່ານາກ ຈິ່ງເປັນທໍານຽມ ເອີ້ນຜູ້ບວດສືບມາຈົນທຸກວັນນີ້.

ປະເຄນນາກ ເມື່ອລູກຫຼານ ມີອາຍຸຄົບ ເປັນສາມະເນນ ຫຼື ພະແລ້ວ ພໍ່ແມ່ນໍາໄປຝາກໄວ້ກັບເຈົ້າວັດກ່ອນບວດປະມານ 1 ເດືອນ  ເພື່ອໃຫ້ສຶກສາຮໍ່າຮຽນເລື່ອງຂານນາກ ທໍາພີນທຸ ອະທິດຖານຜ້າ ທໍາວັດ ສວດມົນ ຮຽນໜັງສືທໍາມະ ສະນັ້ນຄົນທັງຫຼາຍມັກນໍາລູກຫຼານໄປຝາກກັບເຈົ້າວັດ ເຂົາຈັດດອກໄມ້ທູບທຽນໄປດ້ວຍ ເມື່ອເຈົ້າວັດຮັບແລ້ວ ພໍ່ແມ່ຕີໂປງ ຫຼື ລະຄັງ ເພື່ອໃຫ້ຊາວບ້ານໄດ້ອະນຸໂມທະນາສາທຸ ການໃນສຽງຊື່ວ່າ ປະເຄນນາກ.

ປ່ອຍນາກ: ຍັງອີກ 2-3 ວັນ ຈະເຖິງວັນບວດນາກໍາດອກໄມ້ທູບທຽນໄປລາຍາດພີ່ນ້ອງ ສົມມາລາໂທດຜູ້ຫຼັກຜູ້ໃຫຍ່ ທີ່ເຄົາລົບນັບຖື ແລະ ສັ່ງລາຊູ້ສາວ ຖ້າມີໜີ້ສິນຕິດຕົວກໍ່ຮີບໃຊ້ແທນເສຍ ເມື່ອບວດແລ້ວຈິດໃຈຈະໄດ້ຜ່ອງໃສ ບໍ່ມີຄວາມຫ່ວງໃຍກັງວົນ ຈະໄດ້ຕັ້ງຕົນບໍາເພັນສະມະນາທໍາໂດຍເຄັ່ງຄັດ.

ແຫ່ນາກ: ການແຫ່ນາກທໍາກັນຕາມຖານະຂອງເຈົ້າສັດທາ ມີແຫ່ດ້ວຍຊ້າງ ດ້ວຍລົດ ດ້ວຍມ້າ ເປັນຕົ້ນ ແລະ ແຫ່ຍ່າງທາງຕີນ ທີ່ແຫ່ດ້ວຍມ້າຄົງຈະແຫ່ເໝືອນດັ່ງພະສີທັດຖະ ເມື່ອອອກບວດ ໄດ້ຂີ່ມ້າຄັນທະກະອອກໄປບວດ ການແຫ່ນີ້ ຖ້າຕັ້ງກອງບຸນໃນບ້ານ ແຫ່ນາກອອກມາພ້ອມກັບກອງບຸນເລີຍຢ່າງດຽວ ຖ້າມາຮ່ວມຕັ້ງທີ່ວັດໄດ້ເວລາແລ້ວຕຽມແຫ່ພ້ອມກັນສໍາເລັດແລ້ວຂື້ນເທິງສາລາ ຫຼື ວ່າຫໍແຈກແລ້ວສູ່ຂວັນນາກເປັນຕົ້ນ.

ສູ່ຂວັນນາກ: ນາກທຸກຕົວຕ້ອງແຕ່ງຕົວໃຫ້ຮຽບຮ້ອຍ ແຖຜົມ ແຖຄີ້ວ ນຸ່ງຜ້າວາ ຫົ່ມເສື້ອ ຖືຜ້າບ່ຽງຜ້າ ເຂົ້ານັ່ງໃກ້ພາຂວັນ ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງມິດສະຫາຍລ້ອມເປັນວົງ ພາມກໍ່ທໍາພິທີສູ່ຂວັນ ການສູ່ຂວັນເປັນການເຍົ້າໃຈຜູ້ບວດໃຫ້ລື້ນເລີງ ຍິນດີ ໃນການບວດ ຜູ້ມີລູກຊາຍໄດ້ບວດໃນພະພຸດທະສາສະໜາຖືກັນວ່າໄດ້ຊ່ວຍພໍ່ແມ່ບໍ່ໃຫ້ຕົກນາລົກ ສໍາເລັດຄໍາສູ່ຂວັນແລ້ວຜູກແຂນນາກນໍາເຂົ້າໄປໃນສິມເພື່ອບວດຕໍ່ໄປ.

ບວດນາກ: ນາກຈະເຂົ້າໄປໃນສິມ ຕ້ອງມີຜູ້ຈູງ ພໍ່ຈູງມືຊ້າຍ ແມ່ຈູງມືຂວາ ຖ້າພໍ່ແມ່ບໍ່ມີກໍ່ຍາດພີ່ນ້ອງເປັນຜູ້ຈູງ ເຖິງສິມແລ້ວໄປຈູດທຽນບູຊາພະ ສໍາເລັດແລ້ວກັບມານັ່ງຕາມເຄີຍ ພໍ່ແມ່ຍິບຜ້າໄຕຣສົ່ງໃຫ້ນາກ ກ່ອນຈະຮັບຜ້າ ນາກຕ້ອງກາບພໍ່ແມ່ເສຍກ່ອນ ແລ້ວອູ້ມໄຕຣຜ້າຄູ້ເຂົ່າປະນົມມືເຂົ້າໄປຫາກາງສົງ ກ່າວຄໍາຂໍບັນພະຊາຕໍ່ພະອຸປັດຊາຍະເມື່ອຂໍບັນພະຊາສໍາເລັດແລ້ວກໍ່ອອກມານຸ່ງຜ້າ ແລ້ວເຂົ້າໄປຂໍສິນ 10 ກັບພະອາຈານເປັນອັນໄດ້ບວດເປັນສາມະເນນແລ້ວ ຕໍ່ນັ້ນກໍ່ອູ້ມບາດເຂົ້າໄປຫາພະອຸປັດຊາຍະ ຂໍນິດໄສຄືໃຫ້ເປັນທີ່ເພິ່ງ ທ່ານເອົາບາດຄ້ອງຜູ້ບວດແລ້ວບອກບາດ ຈີວອນສໍາເລັດແລ້ວບອກຜູ້ບວດໄປຢືນຂ້າງນອກຫ່າງຈາກສົງຕັ້ງແຕ່ 12 ສອກໄປ ພະອາຈານເປັນຜູ້ຄູ່ສູດ ສົມມຸດຕົນເປັນຜູ້ສອນ ແລະ ຊັບຊ້ອນຕໍ່ຜູ້ບວດຕໍ່ຄະນະສົງ ແລ້ວອອກໄປຊັກຖາມຜູ້ບວດສໍາເລັດແລ້ວເຂົ້າມາທ່າມກາງສົງຮ້ອງຜູ້ບວດເຂົ້າມາຂໍບວດຕໍ່ສົງ ພະອຸປັດຊາຍະປາກົດກາງສົງແລ້ວພະອາຈານສູດສົມມຸດຕົນເປັນຜູ້ຖາມແທນສົງ ເມື່ອຖາມແລ້ວກໍ່ສວດຍັດຕິຈະຕຸດຖາກໍາມະວາຈາເປັນອັນໄດ້ບວດເປັນພະແລ້ວ.

ຮີບໂຮມໂດຍ ສະມະຈິຕໂຕ ພິກຂຸ